Otto Jäger

Dä Klütteboor

Minge Ühm Jupp wor esu richtich kölsch Orijinal. Hä hatt en Klüttehandlung om Ihrefeld. Met nem ahle Hanomag fohr hä zweimol de Woch noh Frechen ne Anhänger met Klütte holle.
Kollehändler wor ne schwere Berof, en hatte Arbeid. Om Wage mooten de Klütte jewooch wäde, et sollt jedesmol ene Zentner sin. Hä hatt dat Moß jot erus, he un do moot hä ne Klütte dobei dun ov eine eravnemme. Dann wood der Sack bes zom Hus jeschlepp un durch et Kellerfinster usjeschott.

Ming Bestemo, et Trautche, dät alles jenau kuntrolleere, och wann se met im verwandt wor. Se stundt am Finster, un för jede Sack, dä en dä Keller jeschott wood, hät se e Strichspönche op de Finsterbank jelat. Esu kunnt se zwor die Säck zälle, ävver of dat Jeweech stemme dät, stundt en de Stäne.
Nohdem zehn Sack durch dat Kellerfinster jerötsch wore, kom minge Optrett.
Ich ärme Hösch moot de Klütte all schön akkerat opstivvele.
Zehn Zentnere sin ärch vill, ävver dat wor jo der Wintervörrot för zwei Familije.

Et dät en janze Zick dure, bes ich de Klütte all opjestivvelt hatt.
Donoh wor ich selvs klütteschwatz, rief för de Wäschbütt.
Apropo: „Wäschbütt“
Dat kann mer sich hück janit mieh vörstelle. Mer hatte kei Badezemmer. Et wood en der Köch em Büttche jebad. Om Kollehäd wood et Wasser heiß jemaat un  en et Büttche jeschott.
Noh dem Bade moot die schwer Bütt dann usjeschott weede. Dat kunnt mer allein nit bewerkstellije. Do moot einer helfe, dat mer nit schlabbere dät.

Samsdachs wor Badedach. Bei vier Mann wor dat viermol et selve Jefrößels, ävver dat wor allt „Luxus pur“. Bei de Nohbersch jingk et esu: Eesch de Pänz, dann de Mamm, donoh der Papp, un all em selve Wasser.
Späder han mer dat Wasser om Jashäd heiß jemaat. Do samsdachs ävver och et Linoleum en der Köch jebohnert wood, jov dat met dem Jas ne  widderlije Jeroch, de janze Wonnung dät stinke.

Wie mer Pänz dann jrößer wore, jingken mer samsdachs em Neptunbad schwemme. De Mamm jov uns Jeld för et Schwemmbad un de Stroßebahn.
Weil mer ävver zo Foß jingke, han mer dat Jeld för de Stroßebahn jespart, un uns dann beim Strühhot op der Venloerstroß för ne Jrosche Ies jejünnt. Dä ahle Strühhot wor ne richtije Puutefründ, un esu woren de Pozijune reichlich, do kräts för ne Jrosche  en öntlich jroß Bällche.
Öm noch ens op minge Ühm Jupp zo kumme:  Irjendwann kunnt hä die schwer Klüttesäck nit mieh drage. Hä jingk en et Aldersheim. Do hät hä sing Lückcher esu richtich op Schwung jebraht. Nullkomma nix wor hä  dat Hännesje vun der Statiun.
Eimol soß hä in singem Rollstohl em Opzoch. Do steech ne Bayer dozo un bejrößte en met: „Grüß Gott !“
Drop mingen Ühm: „Esu huh wollt ich eijentlich noch nit fahre!“
Dat es widder dat kölsche Jemöt, och em Alder noch zefredde un löstich !!!

Do fällt mer noch jet en, wat ich üch partu verzälle muss.
Bei der Römer un Germane wor et Usus denne Dude jet met en et Jrav zo jevve. Se däte jläuve, dat se esu jet do drüvven jot bruche künnte.
So kom minge Ühm Jupp op die doll Idee, dat se em, wann hä dut wör, ein ov zwei Fläsche Kölsch en dä Sarch läje sollte.
Sing Pänz han em dä Wunsch erföllt, ofschüns mer jo nit weiß, of dat Kölsch met der Zick zo Alt dejenereet.