Et Bad

Dä Papp ess hück zum Wochenengk
Allein met singem Schäng.
De Mamm besök en kranke Tant,
Hä hät jet aan de Jäng.

Hä määt, wat et zo dun su jitt,
Spillt och met singem Fetz,
Wir dä am Ovend drecklig ess,
Bad hä in noch zoletz.

Un wie hä domet fädig ess,
Do hät hä stolz jesaat:
„No, kleine Stropp, wie wor et dann?
Han ich et jot jemaat?“

„Jo, röf dä Klein, „et hät jeklapp.
Ich maachen keine Schmuus.
Nor trick dem Mamm, wenn die mich bad,
Mer och de Schohn noch us.“