Gertrud Meinert

Hervsjedeech

noh enem Jedeech vum Heinz Erhardt –
ins Kölsche übertragen von Gertrud Meinert

Wann de Däch allt fröh am Engk,
aan de Bäum kei Blatt mih hängk,
wann Mäle, Sprole, Finke, Meise
der Püngel packe un verreise,
wann all de Made, Motte, Möcke,
die mer versühmp hann platt ze dröcke,
vun selvs kapott jonn – kei Mallöör:
dann steit der Winter vör der Döör!

Do steit hä jot! Ich well in hück ens foppe!
De Pooz bliev zo, do kann hä jän draan kloppe!
Dismol dunn ich in ens fies schikaneere:
Der Winter kann do stonn — un selver freere!