Der Vatter beim Ford
Et jit do e luus Kreppenhännesje, dat muss ich üch verzälle.
Minge kleine Kusäng, dä Bätes, wor jrad en de Schull jekumme.
Wie dat dann esu es, dät dat Fräulein de Pänz usfroge: wie et en der Familich wör, un wo der Vatter arbeide dät.
Der Klein sat drop: „Beim Ford.“
Jitz wollt se et ävver janz jenau wesse. „Aha, bei der Firma Ford, arbeitet er am Band?“ , dät se wigger froge.
Minge Bätes woss et nit: „Ich froge doheim minge Vatter, wann der hück Ovend noh Huus kütt.“
Minge Ühm dät jrundsätzlich nix vun der Arbeit verzälle, wann hä möd un kapott vum Ford kom. Dozu wor hä vill zo fruh, dat hä avschalde kunnt un noch e bessje Zick för singe Futzemann hatt.
Dröm wor hä total verbasert, dat der in noh singer Arbeit frogen dät. Hä hät et em lang un breit verklört, dat hä der Bövveschte vun der Qualitätskuntroll wör, un dat hä oppasse un luure möht, dat alles jot un richtich jemaat wööd.
Am nöhkste Dach dät die neujierije Quissel allt widder froge: „Nun Robert, hast du herausbekommen, ob dein Vater am Band arbeitet ?“
„Jo Fräulein, dä arbeit nit am Band, dä darf frei erömlaufe !!!“