Hans Werner Schulz

Op Jöck

En de fuffziger Johre woren en dä Sambsdagsausgabe vum Stadtanzeiger sujenannte Tippeltoure (Wanderunge) beschrevve. Hin un widder, wann et Wedder metspillen dät, han ming Frau un ich esu jet ungernomme. Meschtens woren et Dagstoure, do moht mer jot zo Foß sin.
Eimol wor en Tour beschrevve, die uns interesseeren dät.
Se jing met der Iserbahn noh Boppard, do ömsteige en dä Zog no Buchholz em Hunsröck, zo Foß wigger durch de Ehrbachklamm bes noh Brodenbach an der Mosel; zoröck: üvversetze no Löf un vun do met däm Zog üvver Kovvelenz no Kölle.
Ich ben dann tireck nom Bahnhoff jejange un han mer die entsprechende Zogverbindunge opschrieve loße un jlich för dä nöchste Dag de Fahrkaate metjebraht.
Sonndags mohte mer allt fröh us dem Hus jon, för dä Zog em Haupbahnhoff zo krieje.

Jot en Buchholz anjekumme, funge mer och dä Wächwieser no der Ehrbachklamm. Wie mer en jot Stöck jelaufe wore, krächte mer Hunger. Em anschleßende Ehrbachtal no Brodenbach kome mer an nem boore Hoff vörbei. Do woren Desch un Bänk opjestellt, wo mer sich jet reste un de Botterramme verkimmele kunnt. Zo drinke jov et frische Kohmillich, jot jeköhlt bei dem wärme Wedder. Wie mer noh ‘ner Wiel satt un drüch wore, ha ‘mer uns widder op Wäch jemaht no Brodenbach.
Op dem Wäch wore mer bal allein un wick un breit kein Hus zo sin. En der Nöh wor ene Bösch. Do saht ming Frau op eimol: „Ich han jet Rieße em Liev un muß oppasse, dat mer nix passet“. Mir wor et och jet komisch em Buch. Secher wor dat die kale Millich, die uns flöck op dä Bösch an laufe leeß.
En däm Bösch woren Spore vun Lück, die schings och Buchping jekräch hatte, un mer moht oppasse, wo mer hintredden dät.
Mer sin „erleichtert“ no Brodenbach jekumme, wo mer die Kuraasch hatte, e Jläsje Wing zo drinke; et hät uns ävver nix jedon. Wie et dann Zick wor, dä Zog en Löf zo krije, ha‘ mer üvverjesatz un sin üvver Kovvelenz no Kölle jefahre.

Et wor en schöne Tour, ich kann se wigger empfehle. Loßt nor die kale Millich us dem Buch…..

Hans Werner Schulz