E Jerüch
Mai weed et immer widder;
Kütt vörm November ihter.
Et es em Mai – noh’m Kalender –
Mih Jröns als em November.
Et Maijrön muss mer kenne;
Met Maibowl sich verwenne;
Kanns bedde en der Maiandaach;
Em Mairään waahse Dach för Dach.
Jo, immer widder weed et Mai,
Dat sähs de frank un schwaads et frei.
Doch luurs de hösch ens öm de Eck,
Steihs do du als betuppte Jeck!
Weed et dann immer widder Mai?
Die Froch eß ihrlich ne Buhei.
För Dich, do ärme Lömersjan,
Der Mai nit immer kumme kann!
Denn, wenn – en hundertfuffzig Johr –
Der Mai kütt, eß et Dir no klor?
Kütt he ets aan – jeiht dann vörbei!
Nor do, do Jeck, bes nit dobei
Un wenn, no Billiarde Stund,
Futtü sin Sunn und Ääd un Mond,
Kann keiner hüre uns Jeschrei!
Dann es hä iwig fott, der Mai.