Dä kleine Hungk

Ins Kölsche übertragen von Maria-Luise Schweiger

Aan enem kleine Jeschäff för Jediersch kund mer lese: „Hungspänz zo verkaufe“. Dat kleine Fränzche vun jrad 6 ov 7 Johr kom vun singem Schullwäch an däm Jeschäff vörbei un fing an zo lese: „Hungs-p ä n z zo ver-kau-fe“. Hä nohm sich alle Mot zosamme un gingk en dat Jeschäff un frochten dä Verkäufer: „Wat soll dann su ene Hungk koste?“ Dä Verkäufer, dä och dä Besitzer vum däm Lade wor, meinten: „Zwesche 30 un 50 Euro“. Dat Fränzche greff en sing Botzetäsch un trock dä Res vun singem Täschejeld erus. „Ich han ävvens nor 2,37 €, kann ich meer dann winnigstens doför die Hüng ansinn?“. Dä Mann ging en e ander Zemmer un fleut op sing Fingere. Glich drop komen uus d’r Hungkshött de Mamma-Hungk un ehr Kleine, sechs Stöck an d’r Zahl. Ein dovun kom hingerdren jehoppelt. Dä Klein frochten dä Inhaber vun däm Jeschäff: „Wat fählt dann däm kleine Hüngkche?“. Hä verklörten ihm: “Dat dat kleine Hüngkche nen Jebortsfähler hätt, hä weed sing Levve lang humpele müsse“. Dä Quos wor janz opjeräch un wollt dat Hüngkchen direk kaufe. „Dä kanns do nit kaufe, wann do dä wirklich han wells, dann kann ich en deer blos schenke.“ Dä Klein wor janz verbasert un soch direk en die Auje vun däm Mann. „Ich möch ihn ävver nit jeschenk han. Hä es jenau esu vill wäd wie die ander jesunde Hüng, un ich well dä volle Pries bizahle. Ich jevve inne ming 2,37 €, un jede Mond 50 Cent, bes ich ihn bizahlt han“, saht hä janz opjeräch. Dä Mann soch dä Klein erstaunt an un saht met leiser Stemm: „ Do muss dä Hungk no wirklich nit bizahle, dä weed nie renne un spille künne“.

Dat Fränzche krämpelten sing link Botzebein en de Hüh un zom Vörsching kom e schlemm, verkrümmp Bein, jeschient met ener decke Metallstang. Hä soch zo däm Mann erop un saht: „No jo, ich kann jo och nit jot renne und dä kleine Hungk bruch doch einer, dä Verständnis för ihn hätt.“ Dä Mann beß sich op de Leppe, de Trone komen ihm en de Auje. Ävver hä lächelten dä Klein an un saht: „Leeve Jung, ich hoffe un bedde, dat die andere Hüng och su ene Besitzer krijje, wie do einer bes“.

Em Levve kütt et nit drop an, wä do bes; ävver dat einer do es, dä dich schätz, wat do mähs, un dich akzepteet un dich leev hätt.